Het is de dans van mijn leven

“Het is de dans van mijn leven”

Steun vinden na een heftige ervaring, dat overkwam Lucie van der Veer (56 jaar) toen Biodanza op haar pad kwam. Het was een nieuwe weg waarin ze rust vindt en veel energie opdoet bij wat voor gebeurtenis dan ook. Lucie vertelt wat ze heeft meegemaakt en wat Biodanza daarin voor haar betekende en nog steeds betekent.

Biodanza is een manier van bijeenkomen waarin je zowel alleen, met een ander of een groep danst en ontspant op verschillende muziekstijlen.
Het voelen van je eigen lichaam en alles wat daaromheen is, staat centraal. Op de website van Lucie staat het beschreven als: “Biodanza is het herontdekken van jezelf door middel van muziek, beweging, contact en ervaren.”

Als kind danste Lucie al veel. Dat deed ze thuis, maar ook op schoolfeesten en bij andere gelegenheden. Tijdens het dansen voelde ze zich vrij en vond ze het fijn om zich tussen de anderen te bewegen. Ze was altijd al een harde werker, maar in 2004 werd het haar teveel. Ze kwam in een burn-out terecht. Een moeilijke periode, maar ook een nieuwe start omdat Lucie in deze periode kennis maakte met Biodanza. Een dans die haar leven zou veranderen.

“Mijn eerste Biodanza ervaring was direct een hele dag. Dat is eigenlijk normaal niet zo gebruikelijk. Ik had ooit een Reiki-cursus gedaan in Heerde en dat centrum bleek ook een Biodanza-dag aan te bieden. Ik had er nog nooit van gehoord, maar de beschrijving trok mij direct aan. Dus ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben meteen het diepe in gesprongen. Die dag beviel zo, dat ik echt het gevoel had dat ik thuiskwam. Toen ben ik gaan kijken waar er bij mij in de buurt Biodanza werd gedaan en dat bleek te kunnen in Utrecht in een wekelijkse groep. Zo is het begonnen.

Biodanza was een heel nieuwe ervaring in vergelijking met hoe ik vroeger danste en hoe ik mij daarbij voelde. Biodanza heeft een andere lading. Er komt nog iets bij, omdat je veel meer verbinding met jezelf gaat maken. Je leert jezelf veel beter kennen. Het is een systeem van persoonlijke ontwikkeling dus je gaat eigenlijk een heel ander traject in. Toen ik net begon wist ik dat natuurlijk nog niet, maar gaandeweg is dat wat ik heb ervaren. Biodanza is de dans van het leven, dus het kan soms ook wel confronterend zijn. Je kan van alles tegenkomen, ook in de dans.

Lucie leerde tijdens de wekelijkse workshops steeds meer wat Biodanza voor haar betekende. Ervaringen die ze bij Biodanza had gaven rust. Een echt oplaadpunt.

Mijn eerste ervaring was helemaal in het begin vooral dat het echt het oplaadpunt in de week was. Een avond waar ik niks moest. Dit was natuurlijk een groot verschil met de burn-out waar ik in zat. Tijdens een burn-out wordt er toch nog aan je getrokken door partijen waar je mee te maken hebt. Een van de eerste dingen die ik mij realiseerde was: er moet zo veel. Het woordje moeten heb ik eigenlijk een beetje geschrapt samen met mijn horloge. Ik moest niks bij Biodanza. Tijdens Biodanza ben je op een andere manier bezig met de tijd. Het gaat niet om hoe laat het is, maar je bent bezig met hoe het moment is. Ik mocht er gewoon zijn wie ik eigenlijk ben. Dat kreeg ik geleidelijk door.”

Tijdens het herstellen van de burn-out is Lucie in 2006 begonnen met het volgen van de Biodanza-opleiding, waarmee het mogelijk is om Biodanza-groepen te begeleiden als docent. Lucie was helemaal niet van plan om docent te worden, maar…

“Ja dat is eigenlijk wel grappig. De opleiding wilde ik eigenlijk volgen om meer verdieping en meer persoonlijke ontwikkeling in Biodanza te krijgen, maar na ongeveer drie of vier maanden wist ik het zeker. Ik wilde echt wel docent worden. Daarnaast ben je tijdens de opleiding negen lange weekenden per jaar samen met een grote groep mensen, waardoor je samen nog meer diepgang vindt. De jaren van de opleiding waren erg mooi. Ik had zelf al eerder de pedagogische academie (nu de pabo) opleiding afgerond. Dat had voor het worden van docent twee kanten. Aan de ene kant helpt het omdat ik gewend was aan het werken met groepen mensen die bewegen. Maar aan de andere kant kan het ervoor zorgen dat ik onbewust te veel structuur leg in de lessen. Dat is iets waar ik in het begin een beetje op moest letten.

Tijdens de opleiding danste Lucie natuurlijk door. Door de opleiding, maar ook door het dansen in de wekelijkse groep. ging ze meer naar zichzelf luisteren. Dat is iets wat in Biodanza in veel naar voren komt.

Wat ik in die periode meer inzag door Biodanza was met name het belang van het aangeven van mijn grenzen. Tijdens mijn burn-out ben ik duidelijk over mijn eigen grenzen heen gegaan. Ik zette mij voor 120% in, terwijl 90% ook goed is, weet ik nu. Dit realiseerde ik me steeds meer door naar mijzelf te luisteren. Dat is iets wat heel erg naar voren komt in Biodanza. Bijvoorbeeld als ik niet lekker in mijn vel zat, dan ging ik toch altijd naar de dansavonden. Op het moment dat iedereen samen gaat dansen en iemand vraagt jou om samen te dansen en je geeft aan dat je dat niet wil, dan is dat goed. Het is niet dat je die persoon dan niet mag, maar je stelt je grens.

Als ik mijn vrienden van voor mijn kennismaking met Biodanza zou vergelijken met de vrienden die ik bij Biodanza heb leren kennen, dan zou ik zeggen dat ik meer op dezelfde frequentie zit met die ‘Biodanza-vrienden’. In de basis verschillen ze niet denk ik, maar het gevoel dat je samen draagt op de workshops voelt net als familie. Dat klinkt een beetje gek, maar het is een soort makkelijkere communicatie omdat we geen taal, maar eerder een gevoel delen; de taal van de dans. Het voelt vertrouwd omdat we samen een zelfde missie dragen.
Voor mij is Biodanza een oplaadpunt en het geeft verbinding, verbinding met mezelf en met anderen. In Biodanza staat alles in verbinding, alles mag er zijn. Zo is het ook voor mij.”

Toen Lucie nog volop aan het ervaren en genieten was van Biodanza kreeg ze in 2011 slecht nieuws. Ze kreeg te horen dat er bij haar borstkanker was geconstateerd. Door alle narigheid heen was Biodanza voor Lucie in die periode erg belangrijk. Vier weken na haar operatie was ze alweer op een Biodanza-weekend. Ze kon niet dansen, maar heeft eigenlijk alles mee kunnen maken.

“Als je te horen krijgt dat je borstkanker hebt, dan valt eigenlijk de bodem onder je voeten weg. Voor mij was het belangrijk om op dat weekend te zijn om met de mensen te zijn die mij eigenlijk zonder woorden al begrepen. Ik gaf aan wat ik niet kon en werd met alles geholpen en dan was het goed. Voor hun was ik niet ‘Lucie de patiënt’, maar gewoon Lucie. Als ik niet eens had kunnen lopen, dan had dat mij denk ik niet eens uitgemaakt. De sfeer en de energie van daar zijn was genoeg. Ik mocht ‘er gewoon zijn’. Toen ik weer alles kon doen hielp Biodanza mij ook om na een groot dal weer vertrouwen in mijn lichaam te krijgen. Het was wel confronterend, maar ik was weer meer mijzelf. Het label ‘patiënt’ dat automatisch op mij geplakt was viel af en nu was het gewoon Lucie die toevallig kanker heeft gekregen. Een bijwerking van de bestralingen die ik onderging, was dat ik erg moe werd. Biodanza gaf mij net als tijdens het weekend meer energie. Ik ervoer in die periode dat mijn gevoelens door Biodanza weer in balans kwamen.

In 2016 kreeg ik opnieuw een slechte diagnose, er waren uitzaaiingen in mijn longen geconstateerd. Het dansen op de muziek samen met de anderen gaf mij toch weer energie en rust. Ik assisteerde toen toevallig op één van de Biodanza-scholen. De sfeer, de mensen en de energie gaf mij weer een erg fijn gevoel, opnieuw viel het patiënten-label van mij af.
Het gaat nu goed met me. Ik blijf energie krijgen van het dansen en zal het doen zolang ik het kan. Zelfs als ik niet meer kan dansen zal ik met Biodanza bezig blijven. Het is de dans van mijn leven.

In 2009 begon Lucie met het geven van wekelijkse Biodanza-workshops op woensdagavond in Nieuwegein. Dit doet ze nog steeds. Een keer per maand geeft ze ook Biodanza in een verzorgingshuis voor dementerende ouderen.
Ze organiseert en begeleidt daarnaast ook bij organisaties Biodanza-workshops op aanvraag. Ze is gekwalificeerd om les te geven op Biodanza-scholen en om Biodanza-studenten te begeleiden bij het schrijven van hun scriptie. Daarnaast mag Lucie ook Biodanza aan kinderen geven.

Meer informatie kunt u vinden op haar website: www.dansbiodanza.nl.

Geschreven door Tamas Cleveringa
20 Jaar, Utrecht Eerste jaars student aan de Hogeschool Utrecht, Journalistiek